21 Temmuz 2018 Cumartesi günü Necati abiyi ve Meryem yengeyi evlerinde ziyaret ettik. Evleri Ömerhacılı yolu üzerinde Mamalların evlerinin bulunduğu yerdedir.
1971-1975 yılları arasında Almanya'da kaldığım sürede bir çok beraberliklerimiz oldu. Zaman, öyle acımasız bir olgu ki, bazen aleyhimizde, bazende lehimizde olabiliyor.
Necati abimin eşi Meryem yenge Mamalların Kasap Ziya'nın kızıdır. Annesinin adı Mendufa'dır. Annesi Uzunaylardandır.
Bu dünya fanidir. Bugün varız, yarın yoğuz. Kalp kazanmaya gönüller yapmaya gayret edelim. Sevdiğin insanlar olsun, sevmediğin insanlar olsun, kaybedince artık değerini daha çok anlıyoruz. Burada mesele, insanı kaybetmeden ve olduğu gibi kabullenerek sevelim ve sayalım. Tabi elimizde fırsat varken. Sevgi, tüm kilitli kapıların anahtarıdır. Çilingir çağırmaya gerek yoktur.
Necati abim evini, Çağırkanlı bir mühendise anahtar karşılığı yaptırmıştı. Mühendisi çok iyi tanırım, ancak ismini bir türlü getiremedim. İhsan Sayınkaplan, hatırladım. Kendisi Çağırkanlıdır. Ancak, son aşamada mühendis İhsan ile tartıştı, çünkü mühendis şartları yerine getirmedi. Mühendisler olsun, müteahhitler olsun, işi alırlar ancak, sözleşmelere bir türlü uymazlar mutlaka işin sonunda bir aksilik çıkarırlar ve hiç bir iş asla başladığı gibi bitmez. Bu durum sadece bizim ülkemizde mi böyledir? Yoksa, diğer ülkelerde de aynı şekilde mi sonuçlanıyor? Bilmiyorum.
İşte zamanı tek alt ettiğimiz taraf budur. Aksi halde zamanı başka nasıl durdurabiliyoruz. Mümkün müdür? Hayır, mümkün değildir. Zamana ancak böyle gücümüz yetiyor.
